Czy joga rzeźbi sylwetkę?

Większość osób podejmujących decyzję o rzeźbieniu sylwetki natknie się na materiały, które wskazują jednoznacznie na trening siłowy jako najbardziej efektywną formę realizacji tego celu.

Gdy jednak przyjrzymy się bardziej szczegółowo, to okaże się, że powiedzenie “gdzie się człowiek spieszy tam się diabeł cieszy” jest zasadne. Owszem w treningi siłowym efekty widzimy nie raz z tygodnia na tydzień. Natomiast w praktykowaniu oddechu i uważności ciężko zauważyć progres, gdy na przykład po tygodniu ćwiczeń utrzymujemy uwagę o kilka sekund dłużej.

Ćwicząc na siłowni, pojawiają się mięśnie, więc w zasadzie nikomu nie trzeba tłumaczyć, że jest progress. W praktyce jogi można bardziej mówić o znikaniu ograniczeń takich jak: mały zakres ruchu w stawie skokowym, brak możliwości utrzymania pozycji deski bez drgawek w całym ciele, brak możliwości skupienia się na sobie dłużej niż 10 sekund. W Jodze progres niemalże, trzeba drugiemu człowiekowi tłumaczyć.

Problem jednak polega na tym, że o ile treningiem siłowym można zrobić szybkie postępy, to jednak lekceważy się często słabości, które po kilku latach wyeliminują większość amatorów kontuzją. Rodzi to bardzo duży opór do powrotu i niską chęć przyznania się do błędu. Co skutkuje tym, że po latach być może znów wrócimy na siłownię, ale już z bardziej asekuracyjną postawą co do ciężarów – co nadal nie jest ukierunkowane na poszukiwanie słabych punktów i ich wzmacnianie.

Praktycy Jogi nie mają tego problemu, bo od samych podstaw pracują nad słabymi stronami. Pną się powoli, ale stabilnie do góry. Nie doznają kontuzji, ich uważność wzrasta, kontrola nad mięśniami wzrasta i tym samym choć w późniejszym terminie uzyskują sylwetkę znacznie lepszą i stabilniejszą niż Ci co dorywczo atakują ciężary.

Gdyby jednak połączyć siłownię z ideologią stojącą za jogą, możnaby zdecydowanie zmaksymalizować rezultaty. Ale czy uda Ci się tak panować nad sobą, gdy wszyscy wokół targają nieziemskie ciężary? Na to pytanie musisz sobie odpowiedzieć w samotności.