Od czego zacząć wioślarstwo? Jakie korzyści wnosi do życia amatora? Zwierzenia byłego wioślarza Bydgostii Jacka Czeczota.

Wioślarstwo to dyscyplina należąca do piątki najcięższych dyscyplin sportowych. Jeśli pragniemy rozpocząć przygodę, to nasuwa się pytanie od czego zacząć wioślarstwo? Trener Jacek poprzez rys historyczny, stara się zachęcić do wdrożenia tego sportu do swojego życia i o dziwo da się zrobić to bardzo prosto.

Silne nogi, brzuch, plecy oraz ponadprzeciętna koordynacja, to tylko nieliczne korzyści wynikające z treningu tej dyscypliny. Na samym końcu artykułu Jacek zaproponował 12-tygodniowy wioślarski plan treningowy.

Zaparz kawę i wyciągnij z artykułu to co wartościowe dla Ciebie. Przeczytanie całości zajmie Ci od 15 do 20 minut.

Litwa Troki – 2009. Od prawej Michał Kwiatoń, Krzysztof Gwizdała, Krzysztof Babik i Jacek Czeczot

Wioślarstwo- jak to się zaczęło?

Na początek Jacek przedstawił krótki rys historyczny wioślarstwa na świecie, oraz swoją prywatną historię, aby szerzej pokazać tę dyscyplinę sportu. Poznając szerszy kontekst, można poczuć i zrozumieć od czego zacząć wioślarstwo. Mamy nadzieję, że w przyszłości, choć jedna osoba z grona czytelników będzie mogła podzielić się swoją historią na temat wioślarstwa. Jedno jest pewne! Zainspirujesz się do solidnej pracy nad swoją formą fizyczną! Zapraszamy do lektury.

Wioślarstwo w życiu człowieka.

Ciężko będzie streścić historię od czego zaczęło się wioślarstwo w prostych żołnierskich słowach. Postaram się wyjaśnić to możliwie w przyjaznej dla oka i ucha formie. Wioślarstwo ma dalekie początki już w czasach dawnych eksploracji akwenów u ludów Polinezji, w afrykańskim Nigrze, krajach arabskich, u starożytnych Rzymian, Greków, Turków. Już podczas budowy piramid wykorzystywano transport rzeczny (Nilem) do przewozu materiału budulcowego.

Wybaczcie, ale nie czuję się wybitnym znawcą historii i nie będę zagłębiał się w arkana dawnych czasów. Mogę dodać, że napęd wiosłowy znacząco wywierał przewagę w armiach, w których to wspierano siłą ludzkich mięśni, siłę wiatru napędzającego żagle ogromnych jednostek pływających ubiegłych wiekach.

Najpopularniejsze zawody wioślarskie

Czasy nowożytne i opis wioślarstwa jako dyscypliny można datować na moment uregulowania dużych rzek w miastach, które pozwalały na transport rzeczny i rozwój gospodarczy i przy okazji na rozwój sportu. Wioślarstwo nowożytne zapoczątkowały regaty wioślarskie w roku 1715, odbywające się do dziś na rzece Tamizie w Londynie, “Race for Doggett’s Coat and Badge” na dystansie 7,44 kilometra.

Innym znanym wyścigiem, z który widziałem na własne oczy i pierwszy raz ujrzałem rzekę Tamizę, były regaty “Head of the River Race”, jest to wyścig ósemek wioślarskich, w których miałem zaszczyt uczestniczyć w osadzie uniwersyteckiej UKW Bydgoszcz (zawodnik rezerwowy). Wtedy właśnie widziałem największą ilość osad wioślarskich w swoim życiu, uczestniczyło ponad 300 osad, wypływały niczym startujące samoloty z lotniska Heathrow.

Jednym z najbardziej znanych wyścigów wioślarskich jest wyścig osad Oxford-Cambridge Boat Race i sięga on rangi najbardziej prestiżowych zawodów wioślarskich na świecie. W skład osad często wchodzą zawodnicy z czołowych osad Olimpijskich i reprezentacji krajowych. Podobną rangę z patronatem monarchii Wielkiej Brytanii mają zwody w Henley, pierwsze regaty odbyły się w 1839 roku.

To tyle tytułem wstępu. Czas na “Creme de la Creme”, czyli jak to było z wioślarstwem u Trenera Ninja Kids, Jacka Czeczota.

Od czego zacząć wioślarstwo w kontekście życia trenera Jacka

Początek przygody datuje się na przełom XX i XXI wiek naszej ery … (poniżej Jacek przedstawia historię, która niezwykle wciąga czytelnika)

Jak nie stałem się blokersem

To zdecydowanie prostsze niż się wskazuje tytuł. Jako żywy chłopak z jednego z bydgoskich osiedli -Szwederowa. W czasie gdy dorastałem (1997-2003), było jak każde inne z okresu tamtych lat. Subkultura blokersów, dresów oraz napakowanych gości, trzęsących mniejszymi i większymi ulicami była powszechna. Sam byłem dzieckiem z zadatkami na łobuza, który gdyby nie wychowanie otrzymane od rodziców, którzy robili wszystko, poświęcając tyle czasu ile mogli, nie doprowadziło to tego, iż zająłbym wolne miejsce pod jedną z klatek schodowych naszych blokowisk, po wyjeździe innych „ogórków” za granicę. Za co bardzo im dziękuje.

Moje wprowadzenie do wioślarstwa

Etapem wprowadzenia do wioślarstwa był okres szkoły podstawowej (klasy 1-6). Kolejną osobą, którą mogę nazwać, “pedagogiem z krwi i kości, pedagogiem aniołem stróżem”, była Pani Wiesława. Nauczycielka, jakiej życzę wszystkim dzieciom. Moja wychowawczyni znalazła sposób na to dziecko, na mnie. Powiem szczerze, nie było to łatwe zadanie. Dzisiaj określono by mnie jako dziecko z dysfunkcjami — ADHD, dysleksją, dysortografią. Wtedy takich uczniów nazywano łobuzem, nieukiem i wzywano rodziców (moi byli wzywani już jak byłem w zerówce).

W wyniku nadmiaru mojej energii, Pani Wiesława wysłała mnie czym prędzej na dodatkowe szkolne SkS-y. Poznałem nowego człowieka, kazał na siebie mówić “trenerze”, zaczęła się przygoda ze sportem, koszykówką. Przygoda ta trwała do około 5 klasy podstawówki (potem rozwiązano zespół chłopięcy). Chodziłem raz w tygodniu na około dwugodzinny trening. Oczywiście trzeba było dodawać kolejne godziny zajęć sportowych, aby cały proces wesprzeć. Jeździłem na rowerze z dziadkiem, tatą, braćmi, ale gdy dostałem pierwszego „górala” jeździłem już najwięcej sam. Tak poznałem sporą część Bydgoszczy. Oj, gdyby rodzice wtedy się dowiedzieli gdzie w wieku 9-10 lat dojeżdżałem rowerem, chyba by przebili mi opony.

Standardowo była piłka nożna (bo kto wtedy nie grał, był jakiś inny). W okresie SP, klasy 4-6, wybudowano przyszkolny basen, więc pojawiło się wychowanie fizyczne na basenie. Pamiętam, że rodzice zadbali już wcześniej o mój rozwój umiejętności pływackich.

W klasie 6 SP przyszedł czas na wybór dalszej drogi edukacji. Już wtedy wiedziałem, że musi to być szkoła sportowa. I pewne zdarzenie ostatecznie mnie na nią naprowadziło. Każdy miał swoją paczkę w szkole i mnie na pierwszy trening sportów wodnych, zaciągnął przyjaciel Tomasz, “chodź będzie fajnie, zrobimy bicepsy i będziemy wielcy”… czy coś w tym stylu.

Kajakarstwo

Tak rozpocząłem treningi kajakarstwa (w kajaku płyniemy przodem i mamy zawsze jedno wiosło). Przygoda z kajakarstwem trwała około 3 miesięcy. Perspektywa klasy sportowej w gimnazjum. Bliskość akwenu wodnego z torem regatowym Brdyujście (ujście Brdy do Wisły, jest tam tor regatowy 2 km) brzmi nieźle. Jak to na początku bywa, nie było łatwo. Słabe kajaki szkoleniowe, zero zabawy, kilka wywrotek. Ostatecznie kilka innych czynników zaważyło na zmianie decyzji i poszukanie innego gimnazjum. Jedną z głównych przeciwności było zlokalizowanie tegoż gimnazjum (z kajakarstwem). Gimnazjum oddalone było od miejsca zamieszkania o kilka kilometrów, wiązało się to z długimi przejazdami, z przesiadkami. Dodatkowo była to dzielnica owiana złą sławą w Bydgoszczy (najdelikatniej pisząc).

Docelowe gimnazjum.

Tak trafiłem na treningi „nabór do Gimnazjum Sportowego nr 6 w Bydgoszczy”, wypatrzone przez Mamę w lokalnej gazecie. Nie było łatwo się dostać i spełnić wszystkie warunki rekrutacji. O ile pod względem sportowym byłem mocny. Oceny na świadectwie wyciągnąłem, ile się dało. O tyle problem był z oceną z zachowania. Tutaj pomogła dwuletnia współpraca w szkolnym radiowęźle, co zaowocowało podniesieniem oceny do dobrej z zachowania przez samego wicedyrektora szkoły.

Tak zaczęła się wieloletnia przygoda z wioślarstwem w RTW Bydgostia Kabel (aktualnie LOTTO-Bydgostia Regionalne Towarzystwo Wioślarskie). Przygoda ze sportem i rywalizacją, dyscypliną i zaangażowaniem, emocjami, trenerami, przyjaciółmi, kolegami, pierwszymi miłościami, pierwszą porażką i zwycięstwem, zabawą i obozami sportowymi. Przede Wszystkim z ciężką pracą rodziców, trenerów, dwóch babci i dziadka, aby uczestniczyć w obozach, wszystko opłacić i jeździć na zawody (głównie kieszonkowe, resztę zapewniał klub).

Po mojej stronie było połączenie sportu z nauką, ponieważ gimnazjum było jednym z lepszych w Bydgoszczy i wymagało pracy. Za słabe wyniki trenerzy zawieszali w treningach, na szczęście nigdy mi się to nie wydarzyło. Tak to trwało, aż do studiów, a w ich trakcie trwało w roli trenera-wychowawcy przez kilka kolejnych wyjazdów na obozy z młodzieżą (taką jak ja).

Osiągnięcia sportowe we wioślarstwie Jacka Czeczota – aktualnie trenera Ninja Kids :

Młodzieżowy brązowy medalista mistrzostw Polski 2011, na krótkim dystansie w ósemce wioślarskiej,
Młodzieżowy brązowy medalista mistrzostw Polski 2011, na krótkim dystansie w czwórce
ze sternikiem,
Akademicki wicemistrz Europy Amsterdam 2010 w ósemce wioślarskiej,
Akademicki brązowy medalista Mistrzostw Polski 2010/2011 w ósemce wioślarskiej,
Młodzieżowy wicemistrz Polski 2010 w ósemce wioślarskiej,
Młodzieżowy wicemistrz Polski 2009 w ósemce wioślarskiej,
Wicemistrz otwartych regat Litwa 2009 w ósemce wioślarskiej,
Brązowy medalista długodystansowych mistrzostw Polski 2008 w czwórce wioślarskiej,
Brązowy medalista mistrzostw Polski juniorów 2008 w ósemce wioślarskiej,
Brązowy medalista mistrzostw Polski juniorów młodszych 2006 w ósemce wioślarskiej,
W latach 2003 – 2011 zawodnik Regionalnego Towarzystwa Wioślarskiego Bydgostia Bydgoszcz- coroczny drużynowy mistrz Polski, medalista mistrzostw miasta Bydgoszcz, medalista zawodów międzynarodowych z cyklu. „Wielka wioślarska o puchar prezydenta miasta Bydgoszcz”, uczestnik regat międzynarodowych w: Berlinie, Londynie, Moskwie, St.Petersburgu, Litwie, Amsterdamie, Polsce.

Krótka autopromocja

Aktualnie Jacek przekazuje swoje doświadczenie oraz zachęca do aktywności dzieci! Być może Twoje dziecko „zarazi się” miłością do sportu i będziemy mogli oglądać je podczas Igrzysk Olimpijskich? Dowiedz się, jak możesz trenować z Jackiem i innymi trenerami na stronie Ninja Kids

Jak wyglądał mój standardowy trening wioślarski?

Sam standard treningu wioślarskiego należałoby podzielić i wyszczególnić na określony etap życia i rozwoju.

Od czego zacząłem trening wioślarski? Gimnazjum.

W okresie gimnazjum trenowaliśmy sześć do siedmiu razy w tygodniu, nie wliczając obowiązkowych 4 godzin lekcji wychowania fizycznego. Pamiętam, że w tym czasie było dużo jednostek budujących charakter i uczących technikę. Konieczne było opływanie i ułożenia się do wiosła. Schodziliśmy na wodę na duże typy łodzi (ósemki i czwórki), rzadziej na małe typy, ze względu bezpieczeństwa. Obowiązkowo było mieć umiejętności pływackie, stąd duży nacisk nauczycieli wf oraz trenerów na zajęcia pływackie na basenie i obozowe pływanie w jeziorze. Bo jak łódź się przewraca, to wypada umieć pływać. Woda, która ma nurt (trenowaliśmy na rzece Brda, nurt umiarkowany), niższą temperaturę i całkowicie odmienne środowisko niż doświadczamy na co dzień, więc trzeba było sobie radzić oraz zadbać o sprzęt.

Jacek Czeczot – Pierwszy obóz zimowy 2004

Oprócz zejść na wodę, w treningu pojawiała się siłownia w charakterze zajęć obwodowych (w stylu crossfit). Trenerzy dbali, także o treningi biegowe 5-10 kilometrów oraz rzadziej spotykane gry zespołowe. Do tego okresu treningowego należy doliczyć obozy letni i zimowy trwający zazwyczaj od 10 do 14 dni, przypadający na okres przygotowani przed regatami (Ogólnopolskie regaty młodzików, Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży) oraz przed początkiem sezonu, obozy zimowe w górach (biegi, marsze i narty biegowe i siłownia). Wszystko to trwało w różnych intensywnościach przez całe gimnazjum. O ile pamięć mnie nie myli, w 3 klasie gimnazjum zdarzały się dni z dwiema jednostkami treningowymi i trenowaliśmy znacznie więcej (byliśmy już w juniorach młodszych, a nie w młodzikach).

Standardowo trening był podzielony na etapy: rozgrzewka, część główna, rozpływanie, rozluźnianie i rozciąganie (którego nikt nie lubił i każdy się migał).

Trening wioślarstwa w liceum

Liceum Ogólnokształcące o profilu wioślarskim (biologiczno-geograficznym), to wejście do starszych kategorii klasyfikacji takich jak junior i młodzieżowiec. Tutaj już nie było miękkiej gry. Połączenie wybuchów hormonów, stresów, pierwszych miłości, ciężkich treningów, nauki, wyjazdów nie było łatwe. W tym czasie pojawiło się więcej dni z dwiema jednostkami treningowymi i tak np. rano 60-90 min wiosłowania na wodzie lub w okresie zimowym na ergometrze wioślarskim, potem szkoła. Po popołudniu drugi trening np. siłownia albo drugi raz na wodę lub ergometr. W domu często po 17/18.

W tym okresie mieliśmy już około 10-12 jednostek treningowych w tygodniu + aktywny wypoczynek w niedzielę. Treningi stawały się już bardziej wyspecjalizowane. Trafiały się ciężkie interwały oraz długie wypływania. Było więcej treningów na małych typach. Siłownia już stawała się bardziej ukierunkowana na ćwiczenia przydatne we wioślarstwie, budowaliśmy mięśnie, waga skakała i centymetrów wzrostu przybywało z każdym kolejnymi zawodami. W tym okresie spotkałem się po raz pierwszy zawodami rangi Mistrzostw Polski. W tym czasie pojawiły się sobotnie treningi łączone, czyli 7 lub 8 rano zejście na wodę na około 90 min potem odżywka białkowo węglowodanowa, chwila odpoczynku i drugi trening (czyli trochę tak jak na regatach, start rano i po południu).

Był to okres zapoznania się z dystansami wioślarskimi (testów) 2000 metrów na wodzie i ergometrze oraz 4000 i 6000 metrów na ergometrze, oraz 8500 metrów na wodzie (regaty długodystansowe).

Bezpośrednie Przygotowanie Startowe we wioślarstwie – BPS

W tym czasie należy także wspomnieć o bezpośrednim przygotowaniu przedstartowym, a mianowicie obozach letnim, wiosennym, czasem jesiennym i zimowym. Pamiętam czasy dwóch obozów letnich. Przed Młodzieżowymi Mistrzostwami Polski i Mistrzostwami Polski Seniorów (młodzieżowiec mógł startować w starszej kategorii wiekowej w zawodach dla seniorów). Piękne chwile i mnóstwo wspomnień.

Trening wioślarstwa na uczelni wyższej

Płynnie przechodzimy do okresu Szkoły Wyższej (UKW Bydgoszcz). To czas wielu pytań i zwrotów akcji. To w tym okresie można było śmiało powiedzieć o wstąpieniu w czas sportu wyczynowego. Były stypendia sportowe, wyjazdy za granicę, zawody międzynarodowe w osadach uniwersyteckich. Odwiedzone kraje Anglia, Niemcy, Rosja, Litwa i wiele zawodów w Polsce. W tym czasie sam okres przygotowania sportowego urozmaicony został w pojęcie odnowy biologicznej, wypoczynku aktywnego, wypoczynku pełnego oraz kompensacji po treningowej. Niestety z perspektywy czasu to także czasy studenckie, które nie zawsze idą w parze ze sportem wyczynowym, ale tak już jest “mądry Polak po szkodzie”.

W tym czasie, gdy organizm osiągnie już pełnię adolescencji i pozostaje nam już tylko szlifowanie jego mocnych stron. Budowa tkanki mięśniowej, redukcja tkanki tłuszczowej i śrubowanie wyników sportowych oraz wiara w ciężką pracę. Zbieranie plonów na regatach oraz realizacją marzeń o Kadrze Polski.

Dla mnie samego to, czas i decyzja, pod koniec 2 roku studiów o zakończeniu kariery sportowca. Smutne, ale prawdziwe. Wioślarstwo jako sport wyczynowy to ciężki sport dla organizmu i lekarz sportowy odradził dalsze treningi. A ja posłuchałem. Było jeszcze kilka innych czynników, ale to materiał na inny wywiad.

Jak radziłem sobie z bólem po treningu wioślarskim

U nas w okresie treningów pojęcie bólu, po treningowego było raczej tematem mało uświadomionym (można to tak nazwać). Panowało, takie powiedzenie “jak boli, to rośnie”. I o dziwo często to pomagało. A jak było za słabo na testach albo zawodach, „jeszcze musisz zjeść trochę chleba!”. Mieliśmy w głowie, że od mocnego treningu będziemy mocniejsi. Wiadomo czasem po siłowni, nie dało się chodzić przez kilka dni. Dłonie były poranione od trzymania wiosła, często wynikające ze złego chwytu na wiośle (na wszystko znajdowało się wytłumaczenie). Ból pleców, trzeba wzmocnić mięśnie przykręgosłupowe i mięśnie brzucha oraz ułożyć się do wiosła.

Zazwyczaj pomagał obiad, ewentualnie dwa albo trzy w ciągu dnia i odżywki i tak człowiek funkcjonował. Ciekawym porównaniem byli starsi koledzy, nazwę ich “bardziej uświadomieni”, często zakosztowali wiedzy i treningów z kadry Polski. To oni wprowadzili do treningu odżywki potreningowe, przedtreningowe i inne wspomagające suplementy w sporcie. Niestety wszystko to, tak jak i dziś było drogim przedsięwzięciem i nie każdego było na to stać. Okazuje się, że wszystko jest w książkach. Kto wtedy myślał o książkach. Sam w tamtym czasie nie lubiłem książek, zawsze było coś lepszego do zrobienia. Jakaż przejeżdża rowerem, wypad na działkę, spacer po lesie czy piwko z przyjaciółmi. A gdybym, czytał to, znalazłbym tanie i naturalne sposoby na lepszą kompensację po treningu. Osiągając lepsze wyniki w sporcie. I polecam to każdemu zawodowcom i amatorom, zajrzeć do książek specjalistycznych lub poradzić się specjalistów indywidualnie.

Od lewej: Jacek Czeczot, Trener Leszek Lemańczyk z LOTTO-Bydgostia Bydgoszcz

Jaki miałem stosunek do swojego trenera wioślarstwa i czy ze wszystkiego jestem dumny?

To delikatny temat. Niestety pomimo tylu treningów i małej ilości czasu wolnego, okres adolescencji przypadł na okres trenowania wioślarstwa. To na obozach i treningach dorastałem i dojrzewałem. W domu nie miałem już siły dojrzewać. Trenerzy wykazali się ogromem cierpliwości i pasji, pozwalając mi kontynuować przygodę.

Nie od dzisiaj wiemy, że łobuz to dobry sportowiec, tylko trzeba go dobrze pokierować. Z wielu spraw do dzisiaj nie jestem dumny. Były wyzwiska, dywaniki, rozmowy i kontrakty słowne (chyba pisanych nie było trzeba). Były rzeczy ostateczne, które obecnie by nie przeszły. Raz, dostałem „strzała„ od starszych zawodników, bo aż im nie spodobało się moje zachowanie w stosunku do trenera innej grupy, odpowiedzialnego za wyjazd na zawody.

Teraz już wiem, że sam nie chciałbym spotkać takiego Jacka na swojej drodze kariery trenerskiej. Pozytywem tego wszystkiego jest fakt, że trenerzy, z którymi “darłem koty” stali się potem moimi mentorami i razem jeździliśmy na obozy szkolić dzieci i młodzież, współpracowaliśmy po latach. Chyba dostrzegli coś we mnie. Skoro sam był łobuzem, to z innymi się dogada i ogarnie. Tak, też jest do dziś.

Przy okazji ślę do wszystkich moich trenerów z wioślarstwa ukłony i wyrazy szacunku oraz podziękowania za zaufanie. Dziękuje Leszkowi Lemańczykowi, Waldemarowi Nowakowskiemu, Tomaszowi Czubakowi, Tomaszowi Kowalikowi, Lechowi Olszewskiemu, Tomaszowi Strychalskiemu, Rafałowi Dziekońskiemu, Danielowi Bernatajtys, Łukaszowi Siemion oraz trenerce Anecie Bełka-Siemion. To ich wszystkich spotkałem na swojej wioślarskiej drodze życia. Dziękuje!

Jak prawidłowo zacząć trening wioślarski, jeśli jest się amatorem i nie zrobić sobie krzywdy?

Jeżeli, chodzi o amatorski trening wioślarski, to nie jest to takie trudne, jakby się mogło zdawać. Wioślarstwo amatorskie jest dla każdego. Oczywiście, jeżeli nie ma znacznych przeciwwskazań lekarskich (rozszczep kręgosłupa, urazy kręgosłupa, problemy sercowe i układu oddechowego), to według mnie każdy znajdzie coś dla siebie. Samo wioślarstwo amatorskie zaczyna się mocno rozwijać w Polsce. Wielu moich znajomych otwiera sekcję amatorskie przy klubach. A nawet otwierają całe kluby wioślarstwa dla amatorów. Mam wiedzę o sekcjach amatorskiego wioślarstwa w Warszawie, Bydgoszczy, Poznaniu domyślam się, że jest wiele innych.

Wioślarstwo halowe kontra wioślarstwa wodnego

Dobrze będzie rozgraniczyć amatorskie wioślarstwo halowe (takie na sucho) od trudniej dostępnego wioślarstwa, nazwijmy je na potrzeby artykułu „pełne lub wodne”. Tam, gdzie już potrzebujemy szkoleniowych i sportowych łodzi wioślarskich. Często pełen sprzęt np. dla grupy 8 uczestników zajęć może kosztować (używany) kilkadziesiąt tysięcy złotych, a nowy kilkaset tysięcy złotych. Za czasów, gdy byłem na zawodach w Berlinie, dla zawodowców i amatorów. Wtedy od trenera dowiedziałem się, że w samym Berlinie jest więcej klubów wioślarskich niż w całej Polsce, ukazuje skalę porównawczą (mowa była chyba o ponad 100 klubach wioślarskich w Berlinie), nie wiem, jak jest obecnie, najważniejsze, że u nas to ruszyło i się rozwija.

Jak już wiemy, że chcemy zacząć. Polecam rozpocząć od zapoznanie się z ergometrem wioślarskim i najlepiej osobą, która ma wiedzę i podczas kilku treningów pomoże nam poznać poprawne wzorce ruchowe. Opowie czego się wystrzegać podczas korzystania z ergometru, jak o niego zadbać i przygotować do pracy. Zależnie od poziomu ogólnej sprawności fizycznej można to zrealizować w trakcie jednego spotkania. Warto jednak poświęcić temu więcej czasu.

Jak już złapiemy bakcyla, można śmiało wprowadzić, tę aktywność jako element uzupełnienia naszego tygodniowego kalendarza aktywności fizycznej albo znaleźć cel i go realizować. Sporo jest zawodów dla amatorów w wioślarskie halowym i powstają również te na wodzie.

Kolejny etap to dołączenie do amatorskiej sekcji wioślarstwa i spróbowanie swoich sił na wiośle, na wodzie. Podczas treningów i zawodów na pewno będzie wiele emocji i zwrotów akcji (oczywiście jak ma się więcej czasu, można zacząć obie przygody równolegle).

Najważniejsze, nie robić nic na hura i nie szarpać się na początku. Może to ostatecznie doprowadzić do kontuzji i zniechęcenia. A to naprawdę iście królewski sport.

Jakie korzyści płyną z treningu wioślarskiego

Oprócz korzyści socjologicznych, gdzie wychodzimy do ludzi i dzielimy z nimi pasję, jest masa korzyści dla naszego ciała. Wioślarstwo to ciężki sport. O ile pamięć mnie nie myli, zaliczany jest do pierwszej piątki najcięższych dyscyplin sportowych. Dzięki treningowi wioślarskiemu rozwój naszego organizmu jest proporcjonalny. Wzmacniamy równie ręce, tułów, ale głównie nogi. Wzmacniamy, także łamiąc kolejne rekordy, swoją głowę. Przesuwamy próg bólu i zmęczenia z każdym kolejnym wyzwaniem.

Podczas treningu pracuje masa mięśni posturalnych, ale także tych głębokich. Rozwijamy układ oddechowy, a gdy, trenujemy przez cały rok na powietrzu, dbamy o prawidłowe utlenowanie i hartowanie naszych komórek ciała. Wolniej się starzejemy i mniej przybieramy na tłuszczyku.

Bo sami powiedzcie czy sprawdzian na 2 000 metrów na ergometrze nie przestawia pewnych rzeczy w głowie ? Czy przejechanie 1 000 000 metrów nie zmienia naszego charakteru?

Ja już wiem, ale ty drogi czytelniku sam powinieneś się o tym przekonać!

Jacek Czeczot ukończył przejazd 1 000 000 metrów na ergometrze wioślarskim w jednym podejściu. Z tyłu słynny transparent „Nie ma mocarza na Jacka Wioślarza” przygotowany przez zaprzyjaźnioną rodzinę Marcina i Sylwię Bajerskich. Wyzwanie ukończone w Centrum Sportu Stocznia

Co sądzisz o treningu wioślarskim dla dzieci

W Polsce trening wioślarski dzieci zaczyna się od wieku 12 roku życia, a w wieku 13 lat można udać się do lekarza medycyny sportowej i uzyskać oświadczenie. (za moich czasów tak było). Pozytywnie wszystko się zmienia i dostrzegalne jest przesunięcie tej granicy. To całkiem dobrze o ile jest robione z głową. Oczywiście, że dzieci muszą mieć kontakt z tą dyscypliną, bo jest to w interesie wszystkich klubów wioślarskich i szkół z nimi współpracujących. Głównie dlatego, że aby ten ciężki sport przetrwał, wymaga wysiłku, reklamy i promocji oraz rekrutacji już od najmłodszych lat.

Pamiętać trzeba, aby w okresie dojrzewania nie przesadzić z obciążeniem i raczej prowadzić tak cykl treningowy, aby opierał się na zabawie i odkrywaniu. Wrzucenie dziecka od razu na “głęboką wodę” w przenośni i w rzeczywistości tylko może przynieść negatywne skutki. Myślę, że w dobie postępu otyłości u dzieci i młodzieży wszelkiego rodzaju aktywność fizyczna jest wskazana, aby uratować jak największą ich ilość.

Od czego zacząć wioślarstwo – plan treningowy na najbliższe 3 miesiące

Nie chcę zagłębiać się w propozycję treningu o znamionach specjalistycznego planu treningowego, bo to obszerny temat i z racji przemijającego czasu nie czuję się aktualnie osobą na tyle kompetentną.

Zaproponuję natomiast taki plan na pierwsze kroki, uwzględniając start od samego początku.

W ujęciu 24 treningów w ciągu 3 miesięcy. Czyli 2 jednostki tygodniowo. Skupię się na wioślarstwie halowym. Nie będę, zagłębiać się w dietetykę oraz odnowę biologiczną.

3 miesięczny, wioślarski plan treningowy

1 tydzień — trening nastawiony na ćwiczenia ogólne z elementami wioślarstwa halowego, 2 × 60 minut. Trening podzielony na etapy: 1.rozgrzewka, rozgrzewka na ergometrze wioślarskim (15 minut), elementy techniki + ćwiczenia (15 -20 minut), ćwiczenia ogólne — pomocnicze (15-20 minut), rozluźnienie (5 – 10 minut), Ustalenie celu treningów, harmonogram startu kontrolnego na zawodach.

2 tydzień — trening nastawiony na ćwiczenia ogólne z elementami wioślarstwa halowego, 2 × 60 minut. Trening podzielony na etapy: 1.rozgrzewka, rozgrzewka na ergometrze wioślarskim (15 minut), elementy techniki + gry i zabawy (15 -20 minut), ćwiczenia ogólne — pomocnicze (15-20 minut), rozluźnienie (5 – 10 minut),

3 tydzień — trening nastawiony na ćwiczenia ogólne z elementami wioślarstwa halowego, 2 × 60 minut Trening podzielony na etapy: 1.rozgrzewka na ergometrze wioślarskim + rozgrzewka uzupełniająca (15 minut), elementy techniki + elementy specjalistyczne (15 -20 minut), ćwiczenia ogólne i siłowe w obwodzie ćwiczebnym (10 minut), rozluźnienie + rozciąganie (15-20 minut),

4 tydzień — trening nastawiony na ćwiczenia ogólne z elementami wioślarstwa halowego, 2 × 60 minut. Trening podzielony na etapy: 1.rozgrzewka na ergometrze wioślarskim + rozgrzewka uzupełniająca (15 minut), pierwsze treningi tematyczne — z nastawienie na budowanie objętości tlenowej organizmu (30 minut), rozluźnienie + rozciąganie (15 minut),

5 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: farelek startowy, doskonalenie sekwencji startowej, przyspieszenia w trakcie przejazdu, ćwiczenia uzupełniające siłowe. Rozwiosłowanie + rozciąganie.

6 tydzień — pierwszy przejazd kontrolny 500 m lub 1000 m (wyznaczenie progu wyjściowego do określenia dalszych postępów), nauka kompensacji po przejazdowej, element rozluźnienia na ergometrze wioślarskim, gry i zabawy na ergometrze oraz rozciąganie.

7 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: 2 × 10 minut; 1 min na 1 min, zakres zero i zakres pierwszy na 5 min przerwy (wyliczone zakresy z przejazdów). Rozwiosłowanie + rozciąganie.

8 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: 2 × 20 minut; 5 min na 5 min, zakres zero i zakres pierwszy na 5 min przerwy (wyliczone zakresy z przejazdów). Rozwiosłowanie + rozciąganie.

9 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: 2 × 20 minut; 5 min na 5 min, zakres zero i zakres pierwszy na 5 min przerwy (wyliczone zakresy z przejazdów). Rozwiosłowanie + rozciąganie.

10 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: trening interwałowy 40 sekund pracy / 20 sekund przerwy x 5-7 powtórzeń (zapis 40/20 × 5-7 na 5 min przerwy x 2 serie), pierwszy przejazd w zakresie 70%, drugi 80% mocy, (wyliczone zakresy z przejazdów). Rozwiosłowanie + rozciąganie.

11 tydzień — trening podzielony na etapy: rozgrzewka + temat główny + rozluźnianie i rozciąganie. Przykładowy temat: 500 m x 4 na 5 min przerwy w określonym tempie oraz mocy przejazdu lub 1000 m x 2 do 3 razy na przerwy do wypoczynku i stabilizacji tętna, w tempie i zakresie około startowym. Rozluźnienie i rozwiosłowanie.

12 tydzień — przejazd kontrolny na 1000 m dla sekcji amatorów na otwartych regatach wioślarstwa halowego.

Żołnierskie podsumowanie wypowiedzi o tym jak zacząć wioślarstwo?

Wioślarze płyną zawsze skierowani plecami do kierunku płynięcia, z wyjątkiem sternika.
Wioślarstwo to współczesna dyscyplina sportowa o randze Olimpijskiej, w której to wioślarze siłą mięśni za pośrednictwem wioseł wprawiają w ruch łodzie wioślarskie, znajdujące się we wodzie, usytuowane blisko tafli z wodą,

Napęd łodzi wiosłowej uzyskują osady, które potrafią możliwie najpłynniej i najdelikatniej oraz maksymalnie równo wprowadzić pióro wiosła w ruch jako główną dźwignię przeniesienia siły mięśni zawodnika w siłę pędu łodzi,
W moich kręgach mówiliśmy, że wygrywa osada, która możliwie najlepiej potrafi odpocząć w fazie “wypuszczenia łodzi w podjeździe” oraz nie przerywa chwytu wody i rozpędza wiosło z silnym wykończeniem chwytu,
Wioślarstwo najczęściej mylone jest z innymi sportami wodnymi wiosłowymi takimi jak kajakarstwo, smocze łodzie i kanadyjka (oczywiście zasada w tego typu dyscyplinach jest ta sama, należy przenieść siłę mięśni sportowca na siłę napędu wiosłowego, aby wprawić łódź w ruch),
Wioślarskim dystansem startowym jest dystans 2000 metrów,
Wioślarskim dystansem regat długodystansowych jest dystans 6500 metrów oraz 8500 metrów, zdarzają się również imprezy o większym dystansie. -Maratony wioślarskie gdzie osady mają do przepłynięcia od 42 kilometrów do nawet 100 kilometrów.
Od 1900 roku wioślarstwo jest dyscypliną Olimpijską,
Najstarszym polskim klubem wioślarskim jest Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie, istniejące od 1878 roku
W 1919 roku powstał Polski Związek Towarzystw Wioślarskich,
Każdy klub wyróżnia się indywidualnym malowaniem wioseł (piór) zgodnie z barwami klubowymi,
Na Igrzyskach Olimpijskich wyróżniamy od 2020 roku siedem konkurencji kobiecych oraz siedem męskich,
Wioślarstwo jest także sportem Paraolimpijskim,
Najbardziej utytułowanym Polski Kubem Wioślarskim jest LOTTO-Bydgostia Bydgoszcz. LOTTO-Bydgostia jest 33-krotnym Drużynowym Mistrzem Polski w Wioślarstwie w latach: 1938, 1966, 1967, 1970 oraz nieprzerwanie 29 lat z rzędu: 1993-2022 (źródło. wikipedia),

Podziękowanie dla Jacka za odpowiedź na pytanie od czego zacząć wioślarstwo!

Nie jest prosto streścić swoje życie, ale jest to niezwykle inspirujące oraz służy promocji dyscypliny. Jacek na co dzień jest trenerem Ninja Kids, ma kilku podopiecznych indywidualnych oraz stara się inspirować swoją postawą innych ludzi.

Czytelniku! Dziękujemy za poświęcony czas, mamy nadzieję, że wiesz od czego zacząć trening wioślarstwa i czujesz siłę do działania! Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko uczyło się od Jacka, zapraszamy na stronę Ninja Kids

Wpisy o podobnej tematyce

Pompki w treningu z nogami powyżej poziomu dłoni

Pompki w treningu – dlaczego należy je robić i jak stać się mistrzem pompek? Konkretny plan

25 czerwca 2022 Brak komentarzy

Pompki w treningu to baza bazy treningu kalistenicznego (stgr. kállos „piękno” i sthénos „siła”)[1], czyli najbardziej podstawowe ćwiczenie, jakie tylko możemy sobie wymyślić.
Jest ono podstawą pod wiele innych bardziej złożonych ćwiczeń jak chociażby pompki w staniu na rękach, czy samo stanie na rękach.
Myślę, że można nawet zaryzykować stwierdzenie, że robienie pompek pomaga osiągnąć wszystkie kalisteniczne figury, ale też rozwinąć większość mięśni.

Dowiedz się więcej

Artykuł przygotował:

Jacek Czeczot

Współzałożyciel Ninja Kids, Trener

Wykształcenie: Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku (studia magisterskie wychowania fizycznego specjalizacja – nauczyciel wychowania-fizycznego, licencjat specjalizacja – nauczycielska z gimnastyką korekcyjną). Trener w projekcie „Aktywuj się w Gdańsku”, Kurs Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy, kurs Basic Life Support/Tactical Combat Casualty Care (medycyna pola walki), Ratownik Wodny MSW, sternik motorowodny, instruktor Nordic Walking. Ukończył kurs wychowawcy kolonijnego.

Doświadczenie: Praca z dziećmi i młodzieżą od 2010 roku (animacje i organizacja czasu wolnego), trener i współwłaściciel sportplay.pl- treningi sportowe dla dzieci i dorosłych w terenie i online, trener Ninja Kids, trener biegania i wioślarstwa, nauczyciel Wychowania Fizycznego- SP nr 85 w Gdańsku, animator Ninja Kids Academy w przedszkolu oraz szkole Montessori w Gdańsku, współorganizator imprez sportowych: Run Beach Morning, RunCamp, zawodów wioślarskich w Bydgoszczy, złota rączka.

Misja: Zmiana trendu rosnącej otyłości na świecie poprzez propagowanie zdrowego stylu życia i aktywności fizycznej wśród dzieci i młodzieży za pomocą wszelkich technologicznych narzędzi, docierając do 5 milionów dzieci.